Crystal Empire

by **Burmistrz** Nie Cze 21, 2020 1:46 am

Gdyby mieszkańcy Ziemi byli bardziej otwarci na przekazy Starożytnych, możliwe, że nie doszłoby do Wielkiego Kataklizmu. Wszystko zaczęło się od ostrzeżenia Majów na rok 2012, dzień 21 grudnia. Wiele razy powtarzano, by pozostać czujnym. Usłuchali nieliczni. Złote koła na niebie mógł tamtego dnia ujrzeć każdy. Bez wyjątków. Wystarczyło otworzyć umysł.
Świat się zmienił. Na Ziemi wystąpiły liczne anomalie: drastyczne skoki temperatury, rzadkie zjawiska pogodowe, zamiana dnia z nocą. Pory roku straciły swój normalny charakter. Ziemianie zaczęli chorować. Przełom dotknął każdego. Nawet długowiecznych, którzy w ukryciu przetrwali stulecia. Mijały lata, a naukowcy dalej mydlili oczy, tłumacząc zmiany kryzysem klimatycznym. Mimo wszystko technologia rozwijała się dalej. Niestety, zapomniano o pierwotnej sile: magii, napędzającej świat. Przestano wierzyć, że bogowie istnieją. To, co nadprzyrodzone, wyparto z codziennego życia. Znaki sprzed sześćdziesięciu lat odeszły w niepamięć.

W tym czasie Świat Bogów ulegał zniszczeniu. Równowaga między żywiołami została zachwiana. Wszystko przez chciwość istot, zamieszkujących Ziemię i inne planety. Zabawa w Stwórcę zawsze źle się kończy. Dochodzenie, czym jest „Boska Cząstka”, miało konsekwencje. Podczas eksperymentów powstała obca cząstka magiczna, zaburzająca funkcjonowanie tych już istniejących. Nowy element zakłócił wkrótce całą sieć magiczną. Układ złożony z podstawowych, równoważących się mocy przestał działać. Dla sztucznego pierwiastka nie było przeciwieństwa. Bogowie próbowali je odnaleźć, ale bezskutecznie. Zaistniała poważna, uzasadniona obawa o przyszłość wszystkich światów. Obca cząstka rozniosła się jak wirus i powielała zaburzenie. Wszędzie tam, gdzie dotarła, czas zatrzymywał się. Nie było wschodów ani zachodów słońc, wiatru, pływów morskich. Istniała pustka, którą wywołali samolubni śmiertelni. Bóstwa sięgnęły po wyjście ostateczne.
Udały się do Morza Czasu, gdzie spoczywał prabóg, zrodzony z Kosmosem. Klucze do jego sarkofagu mieli | wszyscy Bogowie Śmierci, z samą Śmiercią na czele: Anubis, Balor, Hades, Mictlantecuhtli, Mot oraz Tanatos. Siódemka nieśmiertelnych przebudziła tego, który powinien spać: Apokalipsę. Razem z Pierwszym, do życia przywrócono jego boską żonę, Solarę.

Wybudzony przedwcześnie, Apokalipsa pałał żądzą mordu. W szale chciał zniszczyć wszystko dookoła. Solara zdołała uspokoić męża, lecz tylko na chwilę. Gniew Przedwiecznego musiał znaleźć ujście. Bogowie bali się o swoje życie. Tylko Apokalipsa mógł im je odebrać. Ten jednak wściekłość kierował głównie na stworzenie, bawiące się w demiurgów. Choćby i chciały, bóstwa nie mogły już powstrzymać zagłady. Solara przekonała małżonka, by ocalił niewinnych. Wybranych z wszystkich światów uśpiono i zabrano do siedziby bogów. Mieli tam spać aż do całkowitego oczyszczenia się Świata. Kropla z Morza Czasu dała początek Chronosowi, zwanemu też Eterem. Z woli Prabóstw miał panować na czasem.

Apokalipsa zesłał na wszystkie światy mroźną zimę, która stopniowo wyludniła planety. Nastała Kosmiczna Epoka Lodowcowa. Solara z bólem patrzyła na cierpienia istot. Każda planeta wyglądała jak śnieżna kula, czysta i bez skazy. Po długim czasie martwoty Prabogini roztopiła lód. Uśpieni powrócili do domu, jednak za cenę bolesnej pamięci. Zostawiono im obrazy straty, śmierci i katastrofy. Mieli przestrzec następnych. Eter, Władca Czasu, okazał im litość. Gdy Praboscy zasnęli ponownie, wymazał Ocalonym najsmutniejszą część wspomnień: tę dotyczącą ukochanych osób.
Pod okiem Bogów rozwój Świata obrał inny kierunek. Magia wróciła i zastąpiła technologię. Każda z planet dostała boskiego opiekuna. Ci po dziś dzień czuwają, żeby nikt znów nie zechciał szukać kolejnej „Boskiej Cząstki”.

Kod:: <a href="http://crystalempire.forumpolish.com" target="_blank"><img src="https://i.imgur.com/vfY6NBc.png" border="0"></a>

Kod:: <a href="http://crystalempire.forumpolish.com/" target="_blank"><img src="https://i.imgur.com/NIFl5qx.png" border="0"></a>