Lombard

Parterowy budynek nie wyglądał ani nowo, ani zachęcająco. Nadgryziony strzępem czasu, nieco obskurny, jednakże zarazem na swój wyjątkowy sposób zadbany. Zewnętrzne ściany były w odcieniach szarości (gdzie nie gdzie schodziła farba), a dach płaski. Duże, brązowe drzwi, mające w górnej części nieprzezroczyste szkło. Na samej górze widać nazwę owego miejsca.
Oprócz tego, przy samych drzwiach znajdowała się pojedyncza przymierzalnia. Ciężka, fioletowa zasłona, nieco postrzępiona u dołu, aktualnie znajdowała się po prawej stronie, zwiastując to, że miejsce było wolne. To wszystko oświetlało słabe, ledowe światło.
Gdzieś tam w głębi pomieszczenia znajdowała się lada. Na niej znajdowała się między innymi kasa czy terminal, jak i jakieś drobnostki związane z akcesoriami. Za kasą znajdował się mężczyzna. Nieco po czterdziestce, wyglądający na wymęczony życiem. Okoliczni powiadają, że siedzi tutaj codziennie. Tylko on, nikt więcej. Najprawdopodobniej właściciel tego lombardu. Plotki mówią, że interesują go jedynie pieniądze i spokój.
Nie wiadomo czy jest tu monitoring. Tak czy siak nie widać nigdzie kamer.